راهنمای طراحی بال

راهنمای طراحی بال

چند تا چیز مهم وجود داره که هر هنرمندی باید طرز طراحی کردن شون رو بلد باشه. طراحی بال هم یکی از اون هاست. توی این آموزش، بهتون نشون میدم که بال پرنده ها و اژدها چطوری ساخته شده، چرا ساخته شده و چطوری میشه اون رو طراحی کرد.

با ” راهنمای طراحی بال ” با ما همراه باشید…

• مدت آموزش: 60 تا 80 دقیقه

1. آناتومی اصلی بال

گام اول

ساختار بال هم مشابه ساختار ساعد انسان هست. به تصویر زیر نگاه کنید. همون طور که می بینین، بال تقریبا همون ساختار ساعد رو داره با این تفاوت که:

– بیشتر استخوان ساعد، به صورت یک شکل اصلی در بال پرنده ها دیده میشه.

– انگشت خفاش ها خیلی بلند هست و تقریبا از مچ شروع میشه.

– هم پرنده ها و هم خفاش ها از شست شون برای مانور دقیق حین پرواز استفاده می کنن.

گام دوم

موقعی که بال بسته میشه، تمام استخوان ها به هم نزدیک میشن.

گام سوم

با ساده کردن ساختار استخوان ها، بهتر می تونیم متوجه طرز کارش بشیم. برای طراحی بال، می تونیم از همین خطوط ساده شروع کنیم.

گام چهارم

از اونجایی که بال و ساعد ساختار مشابهی دارن، می تونیم از ساختار ساعد هم حین طراحی کمک بگیریم. سعی کنین دست تون رو خم کنین. انگشتاتون رو از هم باز کنین. تصور کنین روی اون ها پوششی از پر وجود داره. این طوری بهتر می تونین حالت طبیعی بال رو تصور کنین.

2. ساختار بال های پر دار

گام اول

کل ساعد پرنده ها رو بال تشکیل نمیده. بلکه دقیقا قبل از آرنج شروع میشه.

گام دوم

تا حال بال مرغ رو بدون پر دیدین؟ این بخش، از استخوان و ماهیچه و پوست تشکیل شده. برای طراحی بال، باید پر رو به این قسمت اضافه کنیم.

گام سوم

پرها بر اساس قسمتی که بهش متصل شدن، در مسیرهای متفاوتی قرار گرفتن.

گام چهارم

اولین لایه پر، در واقع ساختاری کرک مانند هست که دقیقا بخش بالایی بال رو می پوشونه و تراکم کمتری داره و در نهایت به alula ختم میشه. alula، دسته های کوچکی از پرهاست که به نوک پر متصل شدن و میشه اون ها رو به عنوان شست پرنده ها در نظر گرفت.

گام پنجم

حتی موقع طراحی لایه اول پر هم باید حواس مون به جهتش باشه. در حال حاضر فقط باید یک قانون رو بدونین. اونم این که پرها رو درجهت های در هم و بر هم طراحی کنین. نیازی نیست هر کدوم رو تک تک بکشین. چون پرهای این لایه خیلی ریز پراکنده ست.

گام ششم

قبل از اینکه ادامه بدیم، باید یک قاعده مهم رو بدونین که خیلی از آماتورها ازش بی خبر اند. یک بال از دو بخش تشکیل شده. بخش بالایی و پایینی و پرها به شیوه ای غیر تصادفی، روی هم رو می پوشونن. توی نمای بالا فقط میشه لبه های بیرونی پر رو دید و از نمای پایین، لبه های داخلی رو.

گام هفتم

هر موقع با قاعده جهت و همپوشی پرها آشنا شدین، می تونین طراحی رو شروع کنین. دو تا قانون دیگه رو هم بهتون میگم:

– پرها رو زاویه دار طراحی نکنین. پرهای مورد استفاده برای پرواز، نوک گردی دارن.

– هر قدر به مفصل نزدیک تر میشیم، پرها هم کوتاه تر میشن.

گام هشتم

به این بخش از بال، Greater Secondary Coverts گفته میشه و طراحی اون هم ساده ست.

گام نهم

این بخش در پشت آرنج هم وجود داره و پرهای این دو قسمت معمولا با هم مخلوط میشن.

گام دهم

بعد از اینکه کل بال رو با پر پوشوندیم، زمان اضافه کردن مهم ترین پرها میرسه. به پرهای دست، Primary گفته میشه. در این تصویردو تا مفصل دیده میشه. مفصل مچ و محلی که انگشت ها شروع میشن. از پرهای متصل به انگشت ها برای مانور در پرواز استفاده میشه. تراکم پرهای این قسمت در پرنده های بزرگ مثل عقاب، خیبی بیشتر هست و همین، ظاهر خیلی زیبایی بهشون میده.

گام یازدهم

بقیه پرها به قسمت مچ متصل میشه. این پرها هم بزرگ هستن و نوک گرد دارن.

گام دوازدهم

پرهای Secondary به قسمت بازو متصل میشن و بزرگ اند.

گام سیزدهم

پرهای Tertials، بال و بدن پرنده رو به هم وصل می کنه. موقعی که بال رو از نمای بالا رسم می کنین، این قسمت رو باید به صورت دسته های از پرهای بلند طراحی کنین. از نمای پایین، هم به صورتی که در تصویر می بینین، دیده میشن.

گام چهاردهم

این هم طرح کامل بال.

3. ساختار شبکه ای بال

گام اول

بال خفاش ها به پیچیدگی بال پرنده ها نیست اما باز هم خارق العاده ست. ساعد خفاش ها خیلی مشابه ساعد انسان هاست. اما تمام انگشت ها از طریق یک غشای خاص، به هم وصل شدن. موقعی که یک خفاش، بال هاش رو باز می کنه، این غشا هم کش میاد. به همین دلیل هست که موقعی که بال اون ها بسته ست، این غشا چین خورده به نظر میاد.

گام دوم

اما چرا هیچ کس خفاش نمی کشه؟ اون ها واقعا بامزه اند اما اگه بخوایم صادق باشیم، جذابیت اون ها به خاطر بال هاشون هست. خبر بد اینه که نمی تونین بال یک اژدها رو از نظر آناتومیکی، درست طراحی کنین. خبر خوب اینکه هیچ کس نمی تونه! اژدها وجود نداره و اگه هم داشت، از مکانیزم های مختلفی برای پرواز استفاده می کرد (مسلما اون قدر که ما تصور می کنیم، پرواز خارق العاده ای نداشت). با این وجود من چند تا نکته برای طراحی بهتر بهتون میگم. اول اینکه ماهیچه ها رو قوی طراحی کنین. بال هم باید مثل بدن اژدها، قوی باشه با بتونه اژدها رو بلند کنه. می تونین از دست ساعد به عنوان مرجع استفاده کنید.  ماهچیه پشت بال هم باید قوی باشه.

گام سوم

موقع طراحی انگشت ها، روی مفاصل تاکید کنید. این طوری ظاهری واقعی تر پیدا می کنه و بهمون کمک می کنه غشای اون رو به صورت صحیح اضافه کنیم.

گام چهارم

یک اشتباه وجود داره که خیلی از افراد مرتکب میشن (من خودم هم قبلا این اشتباه رو می کردم) به این خاطر که ساعد خفاش به اندازه ساعد اژدها بلند نیست. موقعی که ساعد اژدها خم میشه، زیر ساعد، تا می خوره. بنابراین یک استخوان وجود داره که شکل اون رو تغییر میده. درست مثل استخوان پای خفاش که غشای دم رو تغییر میده. اما وجود استخوان توی این قسمت، هیچ معنایی نداره. اما خیلی از طراح ها این نکته رو در نظر نمی گیرن. بهتره از خودتون بپرسین اگه اژدها بودین، به این استخوان نیاز داشتین؟!

گام پنجم

ساعد رو با غشا می پوشونیم. همون طور که می بینین، استخوان ها و ماهیچه ها داخل غشا قرار می گیرن. غشای بین مفاصل باید کش بیاد.

گام ششم

نحوه طراحی صحیح رو در شکل زیر می بینین.

گام هفتم

غشا، بافت مرده ای نیست. بلکه مثل هر اندام دیگه ای، با خون تغذیه میشه. شبکه رگ ها، ظاهری واقعی به طراحی میده. فقط یادتون باشه که رگ های خونی بزرگ از ساعد شروع میشن نه از لبه بال.

گام هشتم

رگ ها رو ظریف طراحی کنین. طوری که خیلی به چشم نیاد. نیازی نیست تمام لبه های رگ ها رو طراحی کنین. بلکه روی بخشی از اون ها تاکید کنین.

گام نهم

بافت پوست رو هم می تونین به بال اضافه کنین. فقط یادتون باشه که ضخامت پوست رو بر اساس قسمت های مختلف، تغییر بدین. هر قدر  بال کشیده تر باشه، پوست نازک تر میشه.

کار طراحی بال اژدها تمام شد.

4. نظریه پرواز

گام اول

برای درک نحوه طراحی واقعی بال ها، اول باید با طرز عملکرد اون ها و هدف از شکلی که دارن، آشنا بشید. می دونین یک پرنده یا یک خفاش چطوری پرواز می کنه؟ بیاین از ابتدای نظریه پرواز شروع کنیم. این پرنده که اسمش رو میزاریم باب، یک جا نشسته. دایره های کوچکی که دورش قرار دارن، ذرات هوا هستن. وقتی هیچ بادی وجود نداره، ذرات هم حرکت نمی کنن.

گام دوم

باب، بال هاش رو باز می کنه و توی هوا میپره. جاذبه زمین برای چند ثانیه اون رو به سمت پایین می کشه اما اون برای پرواز کردن بال داره.

گام سوم

باب از ماهیچه های قدرتمند ساعدش برای تکون دادن بال ها استفاده می کنه. بال هاش خیلی بزرگ اند بنابراین ذرات هوا رو به زیر بدن باب منتقل می کنن.

گام چهارم

حالا پشت باب خالی شده و ذرات هوای زیر بدن اون خیلی متراکم شدن. ذرات هوا مثل بالانس عمل می کنن. باید در هوا جا به صورت یکنواخت حضور داشته باشن. بنابراین ذرات هوای متراکم شده به سمت کناره ها میرن و فضاهای خالی رو پر می کنن. موقع انجام این فرآیند، بدن باب هم بالا و پایین میشه.

گام پنجم

اما اینا برای پرواز کردن باب کافی نیستن. بال زدن باعث میشه که به سمت جلو حرکت کنه و باد تولید بشه و پرنده بتونه وزنش رو تحمل کنه.

– موقعی که پرنده در هوا قرار میگیره، می تونه خودش رو بالا نگه داره. هر قدر سرعت پرنده بالاتر باشه، بهتر روی هوا می مونه. اما همزمان جاذبه هم پرنده رو به سمت پایین میکشه.

– همون طور که گفتم، بال زدن، پرواز رو میسر می کنه.

– به خاطرشکل خاص بال ها، ذرات هوای بالای بال ها نسبت به پایین بال ها، سرعت بیشتری دارن. این طوری جاذبه تاثیر کمتری روی اون ها میزاره.

5. بال ها در حین حرکت

گام اول

یادتون باشه که بال ها فقط بالا و پایین نمیشن. بلکه می چرخن. تنها دلیل اینکار، هل دادن هوا به پایین هست. این یعنی چی؟

– موقعی که بال ها در پایین قرار دارن، کاملا گسترده شدن و هوای زیادی رو به سمت پایین هل میدن.

– موقعی که بال ها در بالا قرار دارن، تا خورده اند و به تدریج باز میشه.

– این ویژگی ها در مورد خفاش ها و اژدها هم صدق می کنه.

گام دوم

این چرخش رو از نمای پشت بهتر می بینین. به هر دو جهت با دقت نگاه کنین. می بینین حرکت هوا، نوک پرها رو چطوری تغییر میده؟

گام سوم

موقعی که یک پرنده بال هاش رو جمع می کنه، پرها روی هم قرار می گیرن. فقط همین.

گام چهارم

جمع کردن بال خفاش ها یکم پیچیده تر هست. موقعی که یک خفاش هم بال هاش رو جمع می کنه، بخش های مختلف غشا هم به هم نزدیک میشن. درست مثل پر پرنده ها.

گام پنجم

موقعی که با قواعد پرواز و آناتومی بال ها آشنا باشید، می تونین تو هر نمایی اون ها رو طراحی کنین. بهتره با بال خفاش شروع کنین. چون که انگشت ها بهتون کمک می کنن.

6. اشتباهات رایج

چند تا اشتباه رایج در این زمینه وجود داره که بیشتر اون ها ناشی از توجه نکردن هستند و از اونجایی که فکر می کنین می دونین بال ها چه شکلی ان، شروع می کنین به کشیدن.

گام اول

اول اینکه ساعد بال، کاملا باز نمیشه. بین مچ و شانه پیوندی وجود داره که مانع از این کار میشه. این ویژگی هم در مورد پرنده ها و هم در مورد خفاش ها صدق می کنه.

گام دوم

نوک پرها گرد هست نه زاویه دار. پر پرنده های بزرگ مثل عقاب متراکم تر هست و این ویژگی، امکان مانور بیشتر رو فراهم می کنه.

گام سوم

سومین اشتباه اینه که همه پرها رو توی یک جهت طراحی کنیم. همون طور که قبلا گفتم، پرهایی که روی هم قرار می گیرن نمی تونن همزمان توی دو جهت قرار داشته باشن.

گام چهارم

طرفدارهای اژدها هم اشتباه می کنن. رایج ترین اشتباه این هست که بال رو کاملا مسطح طراحی می کنن (یعنی مفصل انگشت ها رو نادیده می گیرن) و غشای بین شانه و مچ رو هم فراموش می کنن. غشا، اهمیت زیادی در ایجاد ظاهری آیرودینامیکی داره.

شما هم می تونین پرواز کنین!

حالا دیگه حرفه ای شدین و می تونین بال پرنده، خفاش، اژدها و شیطان های تخیلی رو طراحی کنین. خوش بگذره!

امیدواریم ” راهنمای طراحی بال ”  برای شما مفید بوده باشد…

توجه : مطالب و مقالات وبسایت آریاگستر تماما توسط تیم تالیف و ترجمه سایت و با زحمت فراوان فراهم شده است . لذا تنها با ذکر منبع آریا گستر و لینک به همین صفحه انتشار این مطالب بلامانع است !